Ας είναι φωτισμένα..

κυρίως τα ταξίδια μας τα εσωτερικά!

Time is Over

ή
Όταν η κολοκύθα δεν μεταλλάχθηκε ποτέ σε άμαξα!

Τούνελ

Ανάλαφρο τραγούδι

Η ανάμνηση κυλάει
Βαρκούλα από χαρτί
Μωβ πρωινό
Και θα στο πω
Πια δεν σ' αγαπώ.


χειμώνας 2011

Χρυσάφι απ' το σκοτάδι τους

Και απ' την οδύνη
που απλόχερα σου "χάρισαν",
καθώς χρυσάφι απ' την ψυχή τους να βγάλεις δεν κατάφερες,
κοίτα χρυσάφι απ΄ το σκοτάδι τους
να βγάλεις,

Ξαφνικό τηλεφώνημα

Πριν λίγο μου τηλεφώνησε ο Καλβίνο.
Διαπίστωσε πως είναι λίγο λίγος ο τίτλος
"Δύσκολοι Έρωτες"
και ζήτησε τη συμβουλή μου 
για να ονομάσει την επανέκδοση
του βιβλίου του.


Ήξερε πως αυτή είναι η κατάλληλη μέρα.
Ίσως το διαισθάνθηκε. Τόχουν αυτό οι έξυπνοι κι ευαίσθητοι.
Ίσως απλώς το είδε στο ημερολόγιο.Τόχουν αυτό οι παρατηρητικοί.


Τον έχω τώρα, ακόμη, στο ακουστικό.
Με ρωτάει κι άλλα. Δεν καταλαβαίνει.πώς και γιατί.
Ούτε κι εγώ καταλαβαίνω. Ίσως καλύτερα για μένα.
Ίσως, αν καταλάβω, πονέσω κι άλλο.

Θα ξαναβγει το βιβλίο,  είπε..
Με τον δικό μου τίτλο, αυτήν τη φορά, μου λέει....

μια ωραία καρπαζιά

στον ύπνο μου
μου διάβαζαν
ποιήματα ντανταιστικά.

στον ξύπνιο μου
μου έδωσαν
μια ωραία καρπαζιά...

Θα γραψω μυθιστόρημα

με τιτλο

"το πρόσωπο που δεν μπορούσε να αγαπήσει 

το πρόσωπο που αγαπούσε".

Θα βάλω μέσα διάφορα.

Αίμα, σάρκα, ήχους, στίχους, νύχια, σιωπές, δόντια, σκιές, μαλλιά, και λίγο φως, ελάχιστο, αμυδρό.

Ίσως τελικά μου βγει σε πίνακας,

μπορεί υδατογραφία.

Ίσως  γίνει εγκατάσταση- μαυσωλείο,

ίσως, πάλι, γίνει κι αυτό σκόνη, σκοινί, κώνειο, σκόνη...

τοπίο μάλλον όχι ερημικό

ίσως εκεί

στις σταγόνες ενός σύννεφου
στο σύννεφο μιας σκέψης
στη σκέψη μιας σταγόνας...

ίσως στο εδώ, ίσως στο εκεί

ίσως στο πουθενά

ίσως στο σήμερα, ίσως στο αύριο, ίσως στο χθες

ίσως στο τώρα, ίσως στο ποτέ..
στο όνειρο σε φυγάδευσα,
στο όνειρο θα σε φυγαδεύσω,
για να σε σώσω ή
για να σωθώ.

Ράγες

προς στιγμήν είχα ξεχάσει..

I see MUSIC everywhere!

Απόψε τα μάτια μου

Και το σκοτάδι στο φως οδηγεί.
Αρκεί να ξέρεις να ξεχωρίζεις
το φως απ' το σκοτάδι.

Parking Macabre

Μιαν άλλην. Ποτέ ίσως.

Όχι αυτήν. Όχι αυτήν.
Μιαν άλλην.

Μιαν άλλην Πανσέληνο
θα μου κρατάς το χέρι.

Όχι την περασμένη.
Ούτε τρεις μήνες πριν,
Ούτε αυτην που τώρα θα γεμίσει..

'Ίσως μιαν άλλην.
Μιαν που θα φθάσει σύντομα.
Ίσως μιαν άλλην.
Που θα φθάσει ποτέ.

Όχι αυτήν. Ούτε εκείνην.
'Ισως ποτέ.
Χέρι. Πανσέληνο.
Δικό μου.
Δικό σου.

Ίσως ποτέ ίσως.

Πρόποση

Στα ζάρια της σκέψης
Στα αλαφιασμένα όνειρα
Ηδύποτο
Ας με κεράσω!

Σιδηροδρομικό Τοπίο

Σιδηροδρομικό Τοπίο

Στάχτες κι Αγκάθια

Μερικοί ''άνθρωποι" είναι τόσο προικισμένοι

που τον χρυσό στα χέρια τους τον κάνουν στάχτη

τον πιο μεγάλο έρωτα, αιμάτινο πικρό αγκάθι.

-Νυδρί, Λευκάδα, τέλη Σεπτέμβρη 2012-

Η γάτα και η Γιάννα

Γατάκι

Κουβάς και Σκαντζόχοιρος

Σκαντζόχοιρος

Θάλασσα με Βράχο

Θεατρικά

Δημόσια/ Ιδιωτική Συζήτηση

..

Ποιός, Πού και Γιατί

Θέατρο Σκαιών...

Αυτοφωτογραφία

Το μήκος του χεριού μου, του πλάτους της απαντοχής μου μαδημένου

Σε αποθανατίζω να απαγγέλεις με οίστρο

Αποθανάτιση-Αποεγκατάσταση

Ποιητή μου, οι σκιές μας....

και πάλι..... αυτοφωτογραφία στην εγκατάσταση του Αθανάσιου Αργιανά.

Το μήκος και το πλάτος της παρουσίας/απουσίας

Αυτοφωτογραφία μέσα στην εγκατάσταση (ή μαζί με τον ποιητή της εγκατάστασης) του Αθανάσιου  Αργιανά με τίτλο "Το μήκος μιας τούφας των μαλλιών σου, του πλάτους των χεριών σου ξεδιπλωμένων", Ε.Μ.Σ.Τ., 19 Μαίου 2012

Αγάπη

Φεγγάρι Μου

Υπάρχεις

όπως και νάχει...

To be or not to be?
That is the Answer...

Εθεάθη το Αθέατο;

Ράγισε το βλέμμα μου κι απόψε

Μπροστά στ’ αθέατο που αδιάκοπα

Πασχίζω

Ν’ αγγίξω πριν προλάβει να νυχτώσει

Λες κι είναι που το φως τα κάνει όλα

Ορατά.

Κάποιες Σκέψεις

Συμπτωματικές αναλογίες.
Υπερφυσικά αδιέξοδα.
Η δίκη του ανέφικτου.
Το διάλεξα και με διαλέγει.
Η εκούσια και ακούσια αποπλάνηση.
Η εξουσία της μοίρας.
Το μυαλό μου
Η δύναμή μου
Η ψυχή μου
καθαρά, όλα παραμένουν καθαρά.
Άθικτα, ακέραια.
Η πείρα βαραίνει, η γνώση βαραίνει.
Τι να κάνουμε?
Ποιος είναι αυτός που μπορεί ν’ αποφύγει
τη γνώση?
Γιατί η γνώση να είναι πάντα πικρή?
Γιατί τα αυτιά να υποκύπτουν πάντοτε στις αιώνιες
σειρήνες των υποσχετικών παραδείσων?
Πώς μπόρεσε κανείς να διαταράξει
το καταστάλαγμά μου το αιώνιο?
Η μοναξιά.
Η μόνη αλήθεια.
Οι λέξεις, πάντα προδότρες.
όταν έχουν συγκεκριμένο στόχο..
Πάντα προδότρες όταν εκφράζουν
συναισθήματα.

Αυτά που λέγονται αυτομάτως αυτοαναιρούνται.
Οι επιθυμίες που δηλώνονται ως δυνατότητες,
ως υποσχέσεις
δεν είναι παρά απειλές.
Τα λόγια δεν είναι παρά απειλές.
Όσο πιο δύσκολα εκφράζεται κάτι
τόσο πιο αληθινό είναι.

Οι ανώδυνες δηλώσεις ενέχουν
την οδύνη του τοκετού της
επαλήθευσης τους.

Η γέννηση είναι η μόνη,
η αιώνια αλήθεια.
Όπως και ο θάνατος.
Δεν υπάρχει θάνατος χωρίς γέννηση.
Η μίμηση, η υπόσχεση του τοκετού
δεν είναι πραγματικότητα.
Το έμβρυο ζει αληθινά
μόνο μετά τη γέννα.
Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει ένα παιδί
προτού γεννηθεί.
Η ζωή μάς κλέβει την φαντασία.
Η φαντασία χωρά μόνο στην τέχνη.
Ακόμα κι όταν αυτή είναι ρεαλιστική.

Ένας ακόμη ανεμοστρόβιλος ήταν και πέρασε.
Είμαι ακόμη εδώ.
Είμαι πάντα εδώ.
Ορίζω τον εαυτό μου.
Έχω επιθυμίες.
Δεν τις εκφράζω ως πραγματικότητες.
Έχω επίγνωση του τι μπορώ και τι δεν να πετύχω.
Επίγνωση των ορίων μου.
Δεν πλέω πια σε απατηλότητες.
Άπειρο είναι μόνο το σύμπαν.
Εγώ έχω όρια,
Μεγάλα, φαρδιά ίσως,
Αλλά όρια.

Κάποιος μου είπε κάποτε
πως είναι άπειρος.
Και για αυτό πνίγηκε.
Διέπραξε ύβρη.
Άπειρος είναι μόνον ο Θεός.


(κάπου στα 1997)

Είμαι

Είμαι ένα ακατέργαστο κομμάτι βράχου

Που το λαξεύουν τα κύματα

Δέρνοντας το.

Είμαι ένα πρόπλασμα ίσως όμορφου γλυπτού

Που έμεινε ατελεύτητο

Στην παρακαταθήκη.

Είμαι ο ήχος μιας ξεκούρδιστης χορδής βιολιού

ίσως μι(η)

Που έμεινε μόνη να βγάλει όλη την παρτίτα.

Είμαι το όνειρό μου το ανώριμο.

Της απολυτοσύνης τίμημα.

Της ιδεολογίας χρεοκόπημα.

Είμαι το πρόσημο της θύελλας και της ορμής

Που την απαντοχή μου η ίδια εξουδετερώνω.

Είμαι το ποίημα το αδούλευτο.

Το μυστικό το απόκρυφο.

Κουρέλι σε κούκλα βιτρίνας ακριβής.

Παραμορφωτικός φακός της ύπαρξής μου.

Θηρίο που ρουφά την κάθε μου ανάσα

Και με ραπίζει ανελέητα.

Είμαι ο ήχος του Scriabin από rock κιθάρα.

Η νηνεμία του ηφαιστείου

Είμαι..

12.2.12

Για ένα τοσοδούλι φάλτσο γιατι να σταματήσεις το τραγούδι;

Εάν ξανάρθεις

Κι αν θα ξανάρθεις
θάθελα να μυρίζεις τις χαμένες άνοιξες
θάθελα νάχεις
των χαμένων καλοκαιριών
τη ζεστασιά.


Μόνο τους κρύους χειμώνες
μην φορτωθείς στην πλάτη σου
Εάν ξανάρθεις.

(Σεπτέμβριος 2010)

Περιπατητικός Φωτεινός Καμβάς

Η Ευτυχία κατοικεί στο Αδιόρατο (24.2.12)

Γέφυρες όμορφες γερές, περίμενες, θα σου 'στρωνε η ζωή. Τη λάμψη εκεί ψηλά κοίτα μη χάσεις, ακόμη κι αν από φρούδες ή φαιδρές γέφυρες γκρεμιστείς

Κι αν άλλες γέφυρες να χτίσεις δεν μπορείς, κοίτα εκείνην που με την ουσία του εαυτού σου σε συνδέει να χτίσεις,να στερεώσεις.